Stadsgenoot SK Zimmertoren organiseerde afgelopen zaterdag voor het eerst een jeugdtornooi, in ‘het groot college’, zoals ze in Lier plegen te zeggen. De datum was voor onze jeugdleden jammer genoeg minder goed gekozen, maar toch namen 6 van onze jeugdleden - Louise, Louis, Tibo, Kato, Dieuwke en Niels - voor het eerst in hun prille schaakcarrière deel aan een echt schaaktornooi. De afgelopen weken hadden we ze proberen voor te bereiden maar het blijft natuurlijk een grote stap: van theorielessen Stap 1 en 2 naar je eerste echte partijen.

Doordat er een beperkt aantal inschrijvingen waren werden de vier voorziene reeksen samengevoegd tot twee: de -12-jarigen (-9 en -12 jaar) en de +12-jarigen (-15 en open reeks). Hierdoor speelden de meeste van onze leerlingen in een categorie waar ze maar nét toebehoorden. Wat het voor hen nog net iets moeilijker maakte.

Niettemin brachten ze het er allemaal goed van af, zeker als je er rekening mee houdt dat ze allemaal nog maar een half tot anderhalf seizoen schaakles volgen. De eerste 3 rondes werd echt leergeld betaald. Overwegend nederlagen waren ons deel. Enkel Dieuwke en Louis wisten een puntje te scoren. Maar vanaf dan was de ban gebroken en ging het crescendo. Ronde 5 was de topronde: er werd 4/6 gescoord. Stralende en blije gezichten alom :-)

Louise en Dieuwke moesten aantreden in de hoogste reeks, waar ook onze grootste kleine, Johan Knabe, meespeelde :-) Ze hadden het daar niet onder de markt. Zo mocht Louise in de eerste ronde zelfs aantreden tegen Peter Verbruggen van Beveren (1729 elo), wat natuurlijk meer dan een paar maten verschil is. Niettemin verweerden onze beide dames zich goed en wisten ze allebei puntjes te sprokkelen. 

Niels, Kato, Louis en Tibo traden aan in de tweede reeks, en ook zij wisten allemaal puntjes te scoren. Louis werd uiteindelijk onze topscorer met een mooie 3/7. Apetrots was hij :-) Kato liet haar tegenstander in de voorlaatste ronde ontsnappen met pat, bij een gigantisch materiaalvoordeel. Iets typisch voor jeugdtornooien, maar een beetje bitter voor haar natuurlijk. En Tibo verloor door een vreemde en hoogst discutabele beslissing van de hoofdscheidsrechter z’n partij in de laatste ronde. Hij was er het hart van in. Vandaag heb ik ‘m proberen uit te leggen dat je ook in het voetbal (Tibo voetbalt ook) goeie en, euhm, iets minder goeie scheidsrechterlijke beslissingen hebt, en dat begreep hij. Ik kreeg immers meteen een praktisch voorbeeld uit één van z’n voetbalmatchen ter illustratie :-)

Er waren ook gelukkig veel meer positieve momenten. Een schoolvoorbeeld van fairplay zag ik in ronde 3. Niels en zijn tegenstander zetten de klok stil en begonnen samen de stelling te onderzoeken of Niels wel degelijk mat stond. Echt samenwerken om een oplossing te vinden. ‘Dàt kan niet, dàt kan niet, dàt kan ook niet…’ Alle mogelijkheden werden systematisch overlopen. ‘Aàh, dié kan er nog tussen!!!’ klonk het plots enthousiast bij Niels z’n tegenstrever, waarna de partij gewoon hervat werd alsof dat de normaalste zaak van de wereld was :-) Keischattig.

Ook zeker vermelden dat Johan - doordat de -15-jarigen en de open reeks samengevoegd werden - de reeks +12 jaar won. Proficiat. Hij schonk z’n prijs, een schaakklok, aan onze club. Waarvoor dank!

Er was ook gezorgd voor lekkers. Kim, de mama van Louis, kwam kort voor de middag binnen met een grote en superverse fruitsla, mooi gepresenteerd in een halve uitgeholde meloen. Hoogst origineel! En omdat onze kids uiteraard ook van zoet houden had ze ook chocoladepudding en chocoladekoekjes voorzien. Zoals Kim het stelde: misschien het begin van een nieuwe traditie? Alleszins een topinitiatief van haar :-) Het was ook fijn dat er verschillende mama’s vrijwel het hele tornooi aanwezig waren. Wat is er immers fijner dan enthousiast en megatrots aan je mama gaan vertellen dat je gewonnen hebt!! :-) Of als je verloren hebt: wat doet er meer deugd dan een troostende knuffel en een aai over de bol van de persoon die je het allerliefste op de hele wereld ziet :-) Dus ook een dik compliment voor onze mama’s en papa’s. Onze complimenten ook voor onze stadsgenoten van SK Zimmertoren. Het was een leuk tornooi, goed georganiseerd, een gezellige locatie. Onze kids hebben een superfijne dag gehad. Hopelijk komt er volgend jaar een tweede editie en krijgt die iets meer weerklank. Iets meer deelnemers aan de start zodat er geen reeksen samengevoegd moeten worden. Misschien volgend jaar ook niet strikt een uurschema volgen maar gewoon terug beginnen als de ronde afgelopen is? Eén van de kritiekpuntjes was immers dat de pauzes tussen de ronden te lang duurden. De meeste dingen waren echter piccobello: hot dogs mét gedroogde ajuintjes, lekkere soep, de appels, een grote speelplaats waar de kinderen ’s middags een half uurtje konden gaan ravotten, reeksarbiters die hun taak nauwgezet ter harte namen (positieve commentaar van onze kids op gehad!), een medaille dat elk kind onder applaus op het podium in ontvangst mocht nemen, etc…

Maar het allergrootste compliment bewaar ik voor het laatst. Dat wil ik geven aan Louise, Louis, Tibo, Kato, Dieuwke en Niels. Jullie hebben het SU-PER-GOED gedaan. Erik en ik zijn heel erg trots op jullie. Zien dat jullie er zo van genoten en er zo ongelooflijk intens in meeleefden, de vaak onbegrijpelijke maar supermega-enthousiaste analyses die jullie na een partij bij ons kwamen afratelen, jullie glunderende gezichten na een overwinning: dat deed ons oprecht deugd.

Ik heb zo’n beetje het gevoel dat er nog wel meer deelnames aan jeugdtornooien zullen volgen :-)

Patrick