Zaterdag 10 oktober speelden we al voor de 5de keer de interland Lier (BE) - De Lier (NL). Ditmaal was het onze beurt om de Nederlandse Lierenaars in het Belgische Lier te ontvangen.
Zoals altijd waren de weergoden ons goed gezind: een stralend herfstzonnetje vergezelde ons de hele dag. Alweer. De vijfde keer op rij ondertussen. Dat kan geen toeval meer zijn: we staan op een wit voetje bij de weergoden, daar bestaat geen twijfel meer over.
Omstreeks half elf kwamen onze Nederlandse schaakvrienden binnendruppelen in ons nieuwe clublokaal. Eerst een tasje koffie of thee met een stukje cake en een half woordje uitleg over het verloop van de dag, en dan was het tijd voor de eerste activiteit: een rondleiding in het tuinbouwbedrijf en zorgboerderij van de gebroeders Vercammen in Koningshooikt. Daar kregen we onder de deskundige leiding van Liesje een uitgebreide uitleg over de werking van het bedrijf. De essentie was kort samen te vatten: zo lokaal mogelijk produceren en verhandelen. De keten zo kort mogelijk houden. Ook de zorgboerderij is een mooi project. Het project wil jongeren en volwassenen die zich moeilijk in de maatschappij integreren een zinvolle tijdsbesteding bieden. De rondleiding werd afgesloten met een gesmaakt bezoek aan de hoevewinkel.
Dan ging het terug naar ons clublokaal. Daar hadden Sven en Cathia voor belegde broodjes en soep gezorgd. Het was wat krap, zo met z’n 25 aan tafel in ons schaakcafeetje, maar ’t was wel gezellig 🙂
Tegen twee uur riep Erik de troepen bijeen om zich naar ons schaaklokaal te begeven. Daar begon de eigenlijke reden van ons samenkomen: de jaarlijkse strijd aan het schaakbord. Ditmaal werd er aan 12 borden gespeeld. Helemaal bovenaan waren wij duidelijk sterker, vanaf bord 6-7 had De Lier een licht overwicht. Nog snel iedereen naar zijn/haar bord dirigeren en dan konden de klokken ingedrukt worden.
Onze Nederlandse vrienden namen een blitzstart: al vrij snel stonden we 0-2 in het krijt. Sven moest na dameverlies de koning omleggen tegen de Nederlandse Wim, en onze Belgische Wim moest hetzelfde doen tegen Simon.
Dan volgde de mooiste zet van de interland. In een partij die perfect gelijk leek op te gaan toverde Willy tegen Gera plots een onweerlegbare matdreiging op het bord door het perfect logische, maar o-zo-moeilijk te vinden Ta1-a3! (zie foto fb voor de stelling). Gera dacht nog even na maar moest dan erkennen dat het mat niet meer af te wenden was.
Joppe vond onze achterstand maar niks en scoorde kort daarna de gelijkmaker tegen Rolan. 2-2 dus en alles te herbeginnen.
Raf had tegen Gerard z’n dagje niet. Een breekzet die voor hem veelbelovend leek, bleek in de praktijk de eerste stap naar een nederlaag. Een stuk achter, met kort daarna een stukoffer van Gerard en een niet meer te pareren aanval op de zwarte koningsstelling. Mooi gezien van Gerard. Raf zag dat verdere tegenstand niet meer baatte en feliciteerde z’n tegenstrever. 2-3 en de Nederlandse Lierenaars terug op voorsprong.
Bart leek heel goed te staan tegen Jan. Ik dacht zelfs dat hij een gewonnen eindspel had, maar dat bleek slechts optisch bedrog te zijn. In een eindspel van K+T+4 pionnen aan beide zijden werd een billijke remise overeengekomen (2,5-3,5).
Onze Benjamin, Maarten, speelde een goede partij tegen de Nederlandse Sander. Jaja, net zoals er een Nederlandse en een Belgische Wim was, waren er ook een Nederlandse en een Belgische Sander onder de spelers. Maarten leek vanaf het middenspel de wat betere stelling te hebben en vertaalde dat ook in een winstpunt. Terug gelijk: 3,5-3,5.
En dan zorgde op bord 1 onze Belgische Sander - niet de Nederlandse Sander want die zat op bord 12 - tegen Gerard - niet de Gerard van bord 6 maar die van bord 1, kan u nog volgen? - voor een eerste Belgische voorsprong. Winst voor Sander dus en tussenstand 4,5-3,5. De Belgen voor het eerst aan de leiding!
Dan volgden zomaar eventjes 3 remises op rij. Volgens mij nog nooit voorgekomen in onze ontmoetingen. In de partijen Erik-Sandra, Remco-Pierre en Rudi-Leen werden de punten broederlijk/zusterlijk gedeeld. Iets waar toch vooral de Belgen niet geheel ontevreden over mochten zijn. Erik leek me even een minder moment gehad te hebben in het middenspel met een toren die wat ingesloten werd, en Rudi stond in het middenspel lange tijd zeer moeilijk. Enkel bij Pierre leek de hele partij volledig in evenwicht geweest te zijn. Beide ploegen 3 halfjes erbij en daarmee werd de tussenstand 6-5.
Zo werd de verantwoordelijkheid over de einduitslag volledig bij Eddy en Dick gelegd. Die maakten er een weliswaar niet geheel foutloos maar toch zeer spannend kijkstuk van met wisselende kansen. Toen Dick stukwinst overzag in het verre eindspel, K+L+ een-stuk-of-wat pionnen tegenover K+P+ eveneens een-stuk-of-wat pionnen, dachten we dat het broodnodige halfje, en daarmee ook de wedstrijd, binnen was. Niets was minder waar: in een spannend eindspel gingen loper en paard nog van het bord en vond Dick uiteindelijk het gaatje in de zwarte stelling. Eddy spartelde nog tegen, maar zag dan dat het game over was en reikte Dick de hand. Daarmee eindigde deze lustrum-interland op een perfecte 6-6 einduitslag.
1. Sander Vandevenne 2154 - Gerard Stolze 1703 1 - 0 2. Willy Fleerackers 2001 - Gera De Jong 1605 1 - 0 3. Bart Peeters 1735 - Jan Tamerus 1556 0,5 - 0,5 4. Pierre Guldentops 1658 - Remco Trompetter 1551 0,5 - 0,5 5. Erik Laporte 1636 - Sandra van den Berg 1547 0,5 - 0,5 6. Raf De Bie (NC) - Gerard Buijs 1540 0 - 1 7. Rudi Demeersseman 1492 - Leen Kemeling 1536 0,5 - 0,5 8. Eddy Vinckens 1446 - Dick Valk 1518 0 - 1 9. Joppe Vereycken 1427 - Rolan van der Lugt 1500 1 - 0 10. Wim Schoofs 1166 - Simon van Swieten 1483 0 - 1 11. Sven Vermeulen (NC) - Wim De Lange 1354 0 - 1 12. Maarten Möller (NC) - Sander de L’Ecluse 1268 1 - 0
De dag werd afgesloten met een pastabuffet. Wim, Tof en Patrick hadden elk voor een sausje gezorgd. De voorgekookte pasta nog warmmaken (dat experiment doen we niet meer, volgende keer terug versgekookt) en dan konden we allemaal samen aan tafel. Toen de buikjes voldoende gevuld waren placeerden Patrick als vertegenwoordiger van het bestuur (commentaar dochterlief ‘papa, je hoorde echt dat je dat niet graag doet’) en Jan als voorzitter (commentaar dochter ‘papa, dié man heeft echt talent om te speechen!’) nog een klein wederzijds dankwoordje en werden geschenken uitgewisseld. Wij trakteerden hen op een goodiebag van de gebroeders Vercammen: een klein kistje met zelfgeteelde groenten. De Lier had voor ons ook een mooi kistje met interessante(re) inhoud: een mooi gegraveerd lustrum-glas en twee lokale biertjes met de passende namen ‘Zuipschuit’ en ‘Laikt me sterrek’ 🙂 Ook het kistje was mooi gegraveerd met beide clublogo’s. Een heel mooie attentie, waarvoor hartelijk dank!
Na het eten werd nog een dessertje en een koffietje genomen, en dan was het alweer tijd om af te sluiten. We namen nog hartelijk afscheid van onze Nederlandse schaakvrienden en dan zat de dag er bijna op. Bijna. Er wachtte immers voor de Nederlandse Lierenaars nog een stevige rit huiswaarts, en voor de Belgische Lierenaars heel wat opruimwerk en een respectabele berg afwas. En wat toen volgde deed me veel plezier. De aanwezige ChessLookers schoten gezamenlijk in gang: in ons schaaklokaal begon een groepje alles op te ruimen. In ons schaakcafé-annex-analyseruimte-annex-keuken begon een ander groepje aan een afwas om ‘u’ tegen te zeggen. Na een dik uur opruimen, afwassen en elkaar van de nodige bijdehandse commentaren voorzien was het ergste leed alweer geleden. Graag wil ik iedereen die zijn bijdrage leverde aan het welslagen van onze interland-dag van harte bedanken.
Ik heb een licht vermoeden dat we van onze Nederlandse schaakvrienden misschien wel terug een uitnodiging zullen krijgen voor één van de volgende jaren.
Patrick Verrijssen