Na een onderbreking van enkele jaren kon de Zilveren Toren eindelijk nog eens plaatsvinden. Met niet minder dan 4 teams namen we deel, één team per afdeling. Nadat we onze promotie in het vorige seizoen verdiend hadden (2020, seizoen werd toen niet volledig afgewerkt door corona) mocht ChessLooks 1 eindelijk debuteren in de hoogste klasse. Met een sterk team. Sander en Steven hadden al bevestigd dat ze zouden meespelen, maar ook Kostya en Olena vervoegden ons enkele maanden voor de start. En een stuk of wat weken voor de eerste ronde kwam dan ook nog eens Peter binnenwaaien. Dat maakte dat Willy, totnogtoe ons eerste bord, nog nét als ‘kneusje van den hoop’ in de eerste ploeg op bord 6 mocht meespelen 🙂 We hadden een beetje de pech dat ook bij de andere clubs de honger groot was. In vergelijking met de laatst gespeelde Zilveren Toren waren er immers niet minder dan 4 teams die sterker waren dan Beveren 1, de toenmalige kampioen. Borgerhout, TSM, Westerlo en wijzelf speelden geregeld met ploeggemiddeldes van ruim over de 2000 elo, tot zelfs een stuk boven de 2100 (ploeggemiddelde TSM in laatste ronde: 2184!). Zoveel zo’n sterke ploegen in hoogste afdeling: dat moet 10-15 jaar geleden zijn denk ik. Het was dan ook spannend tot de àllerlaatste speeldag. Op die laatste gezamenlijke speelronde in Niel kroonde Borgerhout zich met 125 punten tot kampioen. Proficiat! Hoe dicht alles bij elkaar lag bewijzen de punten van de anderen: zowel TSM als Westerlo als wijzelf eindigden met 123 punten… In dat geval zijn de wedstrijdpunten doorslaggevend en daar scoorden wij het slechtst. TSM vicekampioen dus, Westerlo brons en ChessLooks viel net buiten het podium. Toch een dikke proficiat voor het mooie debuut dat Kostya, Sander, Steven, Olena, Peter en Willy in hoogste afdeling maakten! Het ooit zo roemruchte - ik mocht er ooit zelf de Zilveren Toren mee in de lucht steken - en al decennia lang in hoogste afdeling spelende Deurne verloor kansloos al zijn wedstrijden en degradeert. Onze buren van Oude God, de kampioenen van tweede afdeling in 2020, konden zich alleen nog redden door op de laatste speeldag zwaar uit te halen tegen concurrent Mechelen 1. Dat lukte niet, dus zij vergezellen Deurne mee naar 2de afdeling. In die tweede afdeling werd de Borgerhoutse triomf compleet gemaakt: hun tweede team werd daar kampioen. Geel 1 werd vice-kampioen en promoveert mee.
In deze afdeling moest CLL2 op de laatste speeldag aantreden tegen Geel 1, dat dus nog kans op de titel maakte. Geel was versterkt, maar toch sleepten we tegen een sterkere ploeg een gelijkspel uit de brand. Gunter verloor na een evenwichtige partij tegen een ruim hoger geklasseerde tegenstander, maar Robbert en Bart speelden netjes remise tegen eveneens hoger geklasseerde opponenten. Ik kon mijn partij winnen, maar dat gebeurde wel op een wat speciale manier… Na een uurtje ging ik naar onze eerste ploeg kijken en had daar een akkefietje met de Deurnese ploegkapitein. Grumbelend kwam ik terug aan mijn bord, speelde zonder nadenken een zet en blunderde daarmee een volle toren weg. Toch een pokerface opgezet in de hoop dat mijn tegenstander er iets achter zou zoeken wat er niet achter zat 🙂 Na 10 minuten denken had hij door dat mijn pokerface ook echt niet meer dan een pokerface was en sloeg hij de toren. Eerst was er dan natuurlijk het dilemma: geef ik meteen op? Of speel ik door en en ga ik vrijuit voor schwindels? Het was nog vroeg (torenblunder was al op zet 16), dus toch maar voor de tweede optie gekozen. Wat volgde was één van m’n meest bizarre partijen ooit: ruim 25 zetten op -4/-5 gespeeld, maar wel geprobeerd probleem na probleem te creëren. Uiteindelijk begaf m’n tegenstrever het - zeer verrassend - onder de tijdsdruk. Zo zie je maar: zelfs mensen van niveau 2100 kunnen bezwijken als je ze voor problemen blijft stellen. Ook al zijn die problemen objectief één voor één allemaal perfect oplosbaar, vroeg of laat komt er toch een fout. Zo stond ik op zet 36 een dame én paard achter, maar door een verrassende blokkeringszet kon ik alsnog die gladde b-pion tot dame laten promoveren. Terug wat meer vrouwvolk op de schaakvloer en daardoor ontstond er zelfs zicht op vage matdreigingen. Maar zelfs dàn stond mijn tegenstander objectief gezien nog gewonnen want nog altijd een vol stuk voor. De psychologische impact van die totale ommekeer - van een totààl 100% mega-gewonnen stelling naar een moeilijke positie in hevige tijdnood - maakte dat hij vervolgens op amper 3 zetten ook nog eens 2 stukken wegblunderde. Helemaal het noorden kwijt. Zelf al enkele keren meegemaakt, vreemd om het nu van de andere kant te zien. Een gestolen overwinning, daar bestaat geen twijfel over, maar daarom niet minder welkom na een absoluut (persoonlijk dan) prutseizoen. CLL2 eindigde door dit gelijkspel met 64 bordpunten exact in de middenmoot op een 5de plaats.
CLL3 in derde afdeling - als ik naar hun foto kijk kunnen we ze misschien voortaan best ‘onze cola-brigade’ noemen - deed het van al onze teams nog het best. Nadat ze in de 8ste ronde verrassend zwaar waren gaan winnen bij titelconcurrent Turnhout was alles nog mogelijk. Nick, Pierre, Erik en Eddy speelden in de slotronde tegen Geel 2, nog een concurrent voor de 1ste/2de plaats. Winst zou de titel betekenen (Turnhout was bye in de laatste ronde waardoor hun puntentotaal al vaststond). Zover kwam het echter niet. De spannende wedstrijd tegen onze Kempische buren eindigde op 8-8. Met dat gelijkspel bleef CLL3 Geel wel net voor en eindigden onze jongens nipt tweede, op 1 schamel bordpuntje van de kampioen, Turnhout. Goed voor promotie, en volgend jaar dus zowel CLL2 als CLL3 in tweede afdeling (nog meer puzzelproblemen voor Erik…). Een mooi resultaat en dus een dikke proficiat voor de vaste spelers en invallers van ons derde team! En ten slotte:
CLL4 in vierde afdeling. Ook zij leken lang voor de knikkers te spelen. Twee zeer zware nederlagen in de 7de (tegen kampioen TSM 3) en 8ste ronde (tegen vicekampioen Borgerhout 3) sloegen hen echter ver terug. In de laatste ronde wonnen Raf, Jurgen, Joppe en Geert wel vlot van Mol 2. Eerstbordspeler Raf zelfs bijzonder vlot: hij wist z’n tegenstander in amper 10 zetten schaakmat te zetten. Dat moet zowat een clubrecord zijn (voor de 3 niet-schakers onder de lezers: schaakmat in 10 zetten komt quasi nooit voor). Uiteindelijk was er een mooie vierde plaats weggelegd voor CLL4. In deze ploeg viel vooral het stevige niveau van onze debuterende youngsters Maarten, Daan en Fjodor op. De resultaten waren nog niet helemaal navenant, maar dat komt wel. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Met respectievelijk een 4de, 5de, 2de en 4de plaats deden al onze ploegen het meer dan behoorlijk. Maar we moeten niet flauw doen: de ambities waren hoog dit seizoen, en ze zijn niet waargemaakt. Bijna iedereen liet hier en daar wel een steekje vallen en dat werd genadeloos afgestraft. Zeker van ons eerste team hadden we op meer dan een 4de plaats gehoopt. Maar we moeten in eigen boezem kijken: zowel de vaste spelers als de invallers (waaronder bibi hier) hebben belangrijke hele en halve punten te grabbel gegooid. Kwaad zijn op onszelf heeft geen zin (een paar dagen mokken mag wel), dus we gaan dat omzetten in positieve energie: volgend jaar steken we allemaal een tandje bij en dan gaan we die Zilveren Toren binnenhalen 🙂
Op de topscorerslijst doet onze club het zeer goed. We zien daar bijvoorbeeld Peter Nuytens op een gedeelde eerste plaats staan met 7,5/9. Maar ook Willy (7/8), Pierre (6,5/8, en dat op zijn 85ste!), Nick (6/7), Luc (3/3) en Raf (4/4 als non-classé!) deden het fantastisch.
Om af te sluiten wil ik namens iedereen onze tornooileider Erik bedanken om alles 9 rondes lang in goede banen te leiden/lijden. Veel bloed, zweet en tranen (lees: ‘mails, telefoons en sms-sen’) heeft het hem gekost, maar hij is er niet alleen in geslaagd om een kleine club als ChessLooks met 4 teams aan de ZT te laten deelnemen (enkel het veel grotere Oude God deed ons dat na), maar dat bovendien te doen zonder ook maar één bordforfait te moeten geven. Volgend jaar gaan we hem bedanken met de titel 😉
Patrick Verrijssen